beeld: An de Koninck
ik ben het zorgenkindje van mijn vader
nu is mijn vader mijn zorgenkindje
we waren beiden steeds in de weer
vielen stil
hebben minder werkwoorden om ons te amuseren
gelukkig verloren we
onze woorden niet
bij de koffie
babbelen
we erop los
koffie met wat zoet om niet bitter te worden zeg je zo mooi
samen rouwen en lachen bij koffie
samen koffie met jou : wat een geluk!
Inge Deconinck