Samenvatting
Van alles is de gedaante maar tijdelijk. In een vingerknip of in een mum van tijd kan je leven veranderen, kun je je horloge en agenda voor de dagelijkse vanzelfsprekendheden vergeten en word je voor een tijd onder meer afhankelijk van zorg. De ervaringen en beproevingen zijn overrompelend nieuw en talrijk, de perspectieven nog ongewis.
Het ongeluk als goudmijn?, dat is een overdreven voorstelling, maar als schrijver, niet als ethicus, nam ik mij al op de eerste avond in het ziekenhuis voor het te wagen de schaduwen op mijn weg te verwoorden in twee korte essays. Als patiënt maak je een reis, niet alleen letterlijk naar verscheidene onderzoeksafdelingen, maar vooral een die in de concrete ervaring helemaal nieuw is. Dan blijkt het ziekenhuis geen duister landschap te zijn en méér dan een werkplaats waar je gerepareerd wordt en waar alleen de scores van het handelen in tel zijn. Het ziekenhuis blijkt een gevarieerd landschap, een dat vooral verwondering wekt over menslievende zorg, al blijkt ook dat niet de medicus maar de zorgverzekeraar er de scepter zwaait.
Marius Nuy (1949), ethicus en publicist, is verbonden aan Actioma, instituut voor maatschappelijke activering, innovatie en onderzoek in s Hertogenbosch. Vraagstukken met betrekking tot de zelfkant van de samenleving trekken al levenslang een scherpe aandacht en zijn het onderwerp van onderzoek en publiceren. Hij promoveerde op de De odyssee van thuislozen (1998). Andere publicaties zijn Een slecht geïnspireerd bestaan (1990), Op de drempel van het derde millennium (1996), De nacht van Nederland (2001), Wanorde in een mensenleven (2004).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten