Buien

overdosis tranen

hangt

als

stortbui

over

 de ochtend  

daglicht 

schenkt

onverwacht

wederom

lachbuitjes

 

Inge Deconinck

Blues

melancholie

is

verdriet

 in

 poedervorm

het dwarrelt 

tussen

verleden

en 

 heden

Inge Deconinck

Opa

 

foto : An de koninck

Lieve opa,

3 weken geleden zei je nog “dag Febeke” via Skype, vandaag zeg ik “dag lieve opa” voor altijd.

 Wat zal ik je missen. 

Je tuin was je leven en onze grote speeltuin: klimmen in de pruimenboom, ondersteboven aan de trapeze of krijsend door het sproeierke lopen in de zomer. Je hield van de bergen, van Wycam's borstbollen, van fotograferen en van kerstmis. Maar het meest van al hield je van oma. Tot op je laatste dag, bleef je smoorverliefd naar haar kijken. Merci om mij te tonen hoe schoon de liefde kan zijn. Je was eerder ingetogen, maar niemand niesde zo luid als jij. Toen ik eens een dagje kwam uitzieken bij jou, kroop jij voor het eerst in je leven achter het fornuis om voor mij een gezonde maaltijd te koken. De heerlijkste ooit! Je vroeg ook altijd hoe het was bij Van Marcke’s, want daar had jij ook nog gewerkt. Ik zie ons nog op je negentigste samen spurten op het perron om je trein niet te missen na Julia’s tweede verjaardagsfeest. Mijn hart zit vol warme herinneringen liefste opa, die koester ik voor altijd. Rust zacht.

Febe   lemaitre   

Luisterbereid

    

Julia van der Werf

mijn diepste gedachten

verlangen

naar

luisterbereide

oren

Inge Deconinck

Lentecollectie

 

achter glas

  stralen

zijdezachte 

stoffen

met

opgewekte kleuren  

lentecollectie

knipoogt

naar

 kleerkast

Inge Deconinck