kunst: Marko Klomp
Lieve Inge,
Dank voor je mails. In gedichten lezen we soms iets anders dan het motief dan erachter, maar dat hindert niet, in onontkoombaar en veelal onuitlegbaar. Een blijk van liefde blijkt toch verbonden te zijn met diepe genegenheid, een soort posthume liefde. Er is ook altijd het gekwelde lichaam dat anders wordt gezien en dat misleidt, maar vaak zoek je een uitweg opdat het geen huilblog wordt, dat het is het laatste dat je wilt. Omdat ik van hieruit niet terug kan naar je mail, kan ik ook niet precies antwoorden, eigenlijk zou ik belangrijke zinnen eerst moeten opschrijven maar dat is weer te vermoeiend. (Het geheugen.)(Van mij mag je altijd iets plaatsen.) Houd je van Simeon ten Holt? Ik koop vd week zijn 'Het woud en de citadel' en binnenkort ook 'Herboren' van Susan Sontag, urenlang lezen doe ik het liefst. Lezen, nadenken, schrijven, zo leef ik de dag, las het kan tenminste.
Iedere keer weer beterschap, het behoud van de wil, van het vertrouwen. Vergeef me dat ik veel uit je mails al weer even kwijt ben, maar ik sta wel naast je en schenk je in ongeschreven regels de beste kant uit je dromen, dat ze ontwaken als weer een beetje meer realiteit, dat niet alles slechts een woord is, maar plots ook een lach van genade.
Een hartelijke lieve groet, Marius
Geen opmerkingen:
Een reactie posten