24/09/09
Lieve
Inge,
Het
is moeilijk en zwaar steeds ziek te zijn, niet meer goed kunnen doen wat je
wilt en al die dokters en onderzoeken, wat náár voor je. Het is wel mooi dat
dan wat van je werk in een etalage komt (nee, ik kon die tekst niet lezen -
maat het idee, het feit, dat is magnifiek engeeft weer het gevoel dat je
bestáát, gezien, gelezen wordt. Erkend. Het is een klein soort van antwoord op
al je misere, maar ook ontroerend!
Mijn
morfinepleisters zijn verdubbeld, maar het effect is gering. Ik ga maar door,
maar ik vind het soms moeilijk de vanzelfsprekende beweeglijkheid van anderen
te zien en zelf nauwelijks meer juist de voeten te kunnen.Maar we hebben geen
ander leven Inge, Meeleven lijkt soms zo gemakkelijk gezegd. Innerlijk meeleven
kan ik alleen zo laten ervaren, opdat je weet dat je lot wordt gekend en dat ik
je niet vergeet. Veel sterkte en verlies de kracht vd hoop niet, soms
verschuift er wat of gebeurt er een wondertje.
Liefs,
Marius
Geen opmerkingen:
Een reactie posten