Leeslinten brengt je dichter bij mijn wereld van beeldspraak.
Beeld met werk van verschillende kunstenaars (zie blogroll van mijn
blogpartners).
Spraak met gedichten van Inge Deconinck. Welkom!
Ik werk samen met deze kunstenaars: Hilde Damman (België), Ludo van den Heuvel (België), Bart Huyghe(België), Yu-mei Yu (België), Julia van der Werf (Nederland), Inge Boulonois (Nederland), Hans Baggen (Nederland), Susan Tuttle (USA), Marie Hacene (France), Agiris Zafeiridis (Greece), Martine Soille (België), An de Koninck (België), Carla Broekhuizen (Nederland), Tine Lemaitre (België), (Roberto Barbierato ( (Italië)Joke De Vlieger (België), , Christiene Düthler Nederland, Anne Vellinga (Nederland), (Heidi Vanlernberghe ( België) Adnan Turan (Turkije )
15-01-2022
14-01-2022
Wending
Pijn
Lieve Inge.
Dank voor je email.
Heb net als jij veel pijn, het absolute kwaad jegens het lichaam maar geen zin geklaag.
Blijf wat stil, lees Tiziano Terzani en ook Michel Onfray, maak aantekeningen.
Heb mijn chirurg geschreven, hij wil een afspraak, morgen bellen
, maar maak je niet ongerust. Er komt wel een wending. Sterkte en troost en liefde, beterschap!
met liefs, Marius
13-01-2022
Herseninfarct
kunst: : hans baggen
Lieve Inge
Dank je wel, wat een eer (wederzijds) - en juist vandaag is het twee jaar geleden dat ik het herseninfarct had, maar nog altijd veel pijn ongelukkigerwijs.
Kruis naar kracht, daar zijn we beiden geloof ik wel goed in.
Een heel goed weekend dappere dichter en meer,
liefs
Marius
Landschap
Lieve Inge
Je blijft in m'n gedachten hoeveel dagen er ook voorbijgaan en hoezeer ik zelf door een hel van pijn kruip - laat het landschap ons inspireren de hoop te behouden,
Veel liefs, Marius
Licht( oktober 2009 voor Elke )
een pijnpleister
uit
apotheek
om
de hoek
dan
kwam ik bij jou
kleefde ik me
waar
je pijn had
werden
je dagen
en
nachten
zonder leed
pijnloos
om te
verzamelen
daglicht
na
nachtlicht
verlichtend
lichter
licht
Inge Deconinck
Stiller
Lieve Inge,
Ik vertrouw erop straks de draad weer goed te kunnen oppakken, net als jij.
knap
goed weer op!
Moment perdu
Lieve Inge,
Dank voor je mails. In gedichten lezen we soms iets anders dan het motief dan erachter, maar dat hindert niet, in onontkoombaar en veelal onuitlegbaar. Een blijk van liefde blijkt toch verbonden te zijn met diepe genegenheid, een soort posthume liefde. Er is ook altijd het gekwelde lichaam dat anders wordt gezien en dat misleidt, maar vaak zoek je een uitweg opdat het geen huilblog wordt, dat het is het laatste dat je wilt. Omdat ik van hieruit niet terug kan naar je mail, kan ik ook niet precies antwoorden, eigenlijk zou ik belangrijke zinnen eerst moeten opschrijven maar dat is weer te vermoeiend. (Het geheugen.)(Van mij mag je altijd iets plaatsen.) Houd je van Simeon ten Holt? Ik koop vd week zijn 'Het woud en de citadel' en binnenkort ook 'Herboren' van Susan Sontag, urenlang lezen doe ik het liefst. Lezen, nadenken, schrijven, zo leef ik de dag, las het kan tenminste.
Iedere keer weer beterschap, het behoud van de wil, van het vertrouwen. Vergeef me dat ik veel uit je mails al weer even kwijt ben, maar ik sta wel naast je en schenk je in ongeschreven regels de beste kant uit je dromen, dat ze ontwaken als weer een beetje meer realiteit, dat niet alles slechts een woord is, maar plots ook een lach van genade.
Een hartelijke lieve groet, Marius
Herfst
24/09/09
Lieve
Inge,
Het
is moeilijk en zwaar steeds ziek te zijn, niet meer goed kunnen doen wat je
wilt en al die dokters en onderzoeken, wat náár voor je. Het is wel mooi dat
dan wat van je werk in een etalage komt (nee, ik kon die tekst niet lezen -
maat het idee, het feit, dat is magnifiek engeeft weer het gevoel dat je
bestáát, gezien, gelezen wordt. Erkend. Het is een klein soort van antwoord op
al je misere, maar ook ontroerend!
Mijn
morfinepleisters zijn verdubbeld, maar het effect is gering. Ik ga maar door,
maar ik vind het soms moeilijk de vanzelfsprekende beweeglijkheid van anderen
te zien en zelf nauwelijks meer juist de voeten te kunnen.Maar we hebben geen
ander leven Inge, Meeleven lijkt soms zo gemakkelijk gezegd. Innerlijk meeleven
kan ik alleen zo laten ervaren, opdat je weet dat je lot wordt gekend en dat ik
je niet vergeet. Veel sterkte en verlies de kracht vd hoop niet, soms
verschuift er wat of gebeurt er een wondertje.
Liefs,
Marius
Bomen
Lieve Inge, De bomen zijn zwanger van elk woord dat hier gesproken is. Het zijn bomen, de lucht en de aarde die zeggen dat ademen genoeg is. je vriend Marius |