vervlochten bloemen
als een deken
op de kist
zang
die de stilte
stiller
als een deken
op de kist
zang
die de stilte
stiller
nalaat
woorden
die
sereen
praten en zwijgen
jouw jongste kleinkind
dat het verdriet
met
woorden
die
sereen
praten en zwijgen
jouw jongste kleinkind
dat het verdriet
met
glimlach
verzacht
Inge Deconinck
Inge Deconinck
7 opmerkingen:
Mij vallen in het beeld enkele tegenstellingen op: Het afscheid (het einde) versus de ontluikende natuur (het begin). De helderheid van het licht versus de duisternis van de dood. Het dode hout van de kist naast het nog levende hout van de bomen ... Om stil van te worden.
Het is stiltewekkend rouwvers over schrijnend leed. De glimlach is een troost maar tegelijk de bron van verdriet.
Zo'n kinderglimlach is tot zoveel in staat.
niet elk afscheid is definitief. Na stilte komt er weer gezang. Letters fluisteren zich tot woorden.
@ iedereen
Bedankt voor jullie medeleven elk op zijn persoonlijke manier...
@ Vrijdenker
Boeiend om jouw beschrijving van de foto te lezen, het beeld te "zien" door jouw ogen...
Wat n prachtig gedicht Inge.
Een reactie posten