over warme vriendschap
weet ik alles
die had ik met jou
toen je inpakte
voor de troebelste reis
nam je ze mee
jij vond rust
in
een naturel graf
ik werd overspoeld
door
herhalende onrust
in een jurk van
verdriet
schrijf ik je ononderbroken
nieuwe verzen
buiten mijn zinnen
vraag ik me af
wie neemt mijn pen over
als ik
niet meer kan?
Inge Deconinck
weet ik alles
die had ik met jou
toen je inpakte
voor de troebelste reis
nam je ze mee
jij vond rust
in
een naturel graf
ik werd overspoeld
door
herhalende onrust
in een jurk van
verdriet
schrijf ik je ononderbroken
nieuwe verzen
buiten mijn zinnen
vraag ik me af
wie neemt mijn pen over
als ik
niet meer kan?
Inge Deconinck
8 opmerkingen:
Allen die je waarlijk eren! (Het pad naar jou is voorgoed uitgestippeld, maar eerst komen er nog nieuwe wegen bij!)
Dit is van het allermooiste dat ik van jou al gelezen heb, Inge...ik word er stil van.
Prachtige opbouw, recht uit het hart, om in te kaderen!
Mooi stukje over vergankelijkheid...machteloosheid...en liefde...prachtig!
@ Marius
Heel mooi verwoord Marius, bedankt.
Ben ook blij je hier weer terug te zien!
@ Daniel
Ik vermoed dat ik weet waarom je er zo van houdt.
Ik verloor mijn vriendin meer dan 12 jaar geleden door zelfmoord.
Nog steeds schrijf ik gedichten voor haar.
En dacht inderdaad wat zal er gebeuren als ik niet meer voor haar zal kunnen schrijven?
Bedankt Daniel dat je ervan houdt en er stil van wordt.
@ Cat
Je verwoordt goed wat ik wou weergeven.
Mijn woorden zijn bij je aangekomen
zoals ik ze in gedachten had...
Hier ben ik stil van en heb er geen woorden voor , zo mooi !!
@ Julia
Van heel het gebeuren ben ik ook stil zelfs na al die jaren maar vond toch nog enkele woorden.
Ze verdient ze!
Wat een pakkend einde.
@veerle
Het einde is net zo pakkend omdat het de pointe is.
En ik verloren loop als ik eraan denk wie zal er ooit verder schrijven als ik het niet meer kan.
Ze verdient gedichten...vind ik.
Een reactie posten