Lieve Inge,
Het is
moeilijk en zwaar steeds ziek te zijn, niet meer goed kunnen doen wat je wilt
en al die dokters en onderzoeken, wat náár voor je. Het is wel mooi dat dan wat
van je werk in een etalage komt (nee, ik kon die tekst niet lezen - maat het
idee, het feit, dat is magnifiek en geeft weer het gevoel dat je bestáát,
gezien, gelezen wordt. Erkend. Het is een klein soort van antwoord op al je
misere, maar ook ontroerend!
Mijn
morfinepleisters zijn verdubbeld, maar het effect is gering. Ik ga maar door,
maar ik vind het soms moeilijk de vanzelfsprekende beweeglijkheid van anderen
te zien en zelf nauwelijks meer juit de voeten te kunnen.Maar we hebben geen
ander leven Inge, Meeleven lijkt soms zo gemakkelijk gezegd. Innerlijk meeleven
kan ik alleen zo laten ervaren, opdat je weet dat je lot wordt gekend en dat ik
je niet vergeet. Veel sterkte en verlies de kracht vd hoop niet, soms
verschuift er wat of gebeurt er een wondertje.
Liefs, Marius
Geen opmerkingen:
Een reactie posten